مقدمه

  در حاليكه يكي از نكته نظرها در عمليات جوشكاري كاهش هزينة تمام شده يك اتصال است ، اما همزمان و در كنار آن تلاش براي توليد جوش سالم و بدون عيب و نقص مي باشد. تا بحال تعداد زيادي كشتي،

پل ، مخزن و اسكلت هاي فلزي در اثر ايجاد برخي عيوب در فلز جوش يا منطقة مجاور آن شكسته شده و موجب خسارات مالي و جاني فراواني گشته اند.

  جوش ايده آل با تعريفي كه در قسمت اصطلاحات آمده بود ، تقريباً غير ممكن است و معمولاً جوش ها داراي معايبي مي باشند كه در اين بخش به شرح آنها مي پردازيم. هر كدام از اين معايب به جزء عيب ترك تا حد معيني بنا به حساسيت كاربردي موضع اتصال مجاز هستند و معمولاً قسمت كنترل مرغوبيت از طريق آزمايش هاي مختلف ميزان اين عيوب را با استاندارد هاي مربوطه مقايسه كرده و آنها را قبول يا رد مي نمايند.

  عيوب مي توانند در اثر عوامل مختلف در طرح اتصال ، مناسب نبودن جنس مواد مصرفي ( فلز قطعه كار ، الكترود ، پودر ، گاز محافظ و ... ) ، پارامترهاي جوشكاري ( ولتاژ ، آمپر ، قطبيت اتصال ، سرعت و ... ) عدم مهارت جوشكار در نحوة انجماد و ساختار ميكروسكپي جوش و منطقة مجاور ، وضعيت سطح و مسير اتصال و يا عمليات ناصحيح " پيش گرم " يا " پس گرم " بوجود آيند.

  معايب و مشكلات جوشكاري ممكن است در مراحل حرارت دادن و ذوب ، رسوب دادن فلز جوش ، انجماد و سرد شدن و يا در ضمن سرويس قطعه كار ايجاد و مشاهده شود.

  عيوب از نقطه نظر چگونگي تشخيص به دو نوع عيوب داخلي و عيوب خارجي تقسيم بندي مي شوند. مثلاً براي تشخيص عيوب داخلي به روش تست هاي غير مخرب مانند آزمايش مافوق صوت نياز داريم. و براي تشخيص عيوب خارجي مي توانيم از روشهاي بازرسي چشمي ، مايعات نافذ و آزمايش با ذرات مغناطيس استفاده كنيم.

   ما در اين بخش به بررسي اين معايب و چگونگي جلوگيري از بوجود آمدن اين معايب يا اصلاح اين معايب مي پردازيم.